บทที่ 81 รางวัล
ตอนที่ 81 รางวัล
ตาเฒ่าหลี่รออยู่ข้างนอกอย่างกระวนกระวาย “เมียจ๋า รีบอุ้มหลานมาให้ดูหน่อย ชุนซิ่วไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่”
“ข้าไม่เป็นอะไรเจ้าค่ะ” เสี่ยวจ้าวซื่อเสียงเบาขนาดนี้ ข้างนอกไม่ได้ยิน
“ชุนซิ่ว” หลี่เสียวหย่งเรียกนาง
เสี่ยวจ้าวซื่ออยากขานตอบ แต่นางไม่มีแรงเหลือแล้วจริงๆ
“ชุนซิ่ว เจ้าคงเหนื่อยมากแล้ว ข้าไปทำอะไรให้เจ้ากินสักเล็กน้อยนะ” เฉียนซื่อเห็นลูกสะใภ้เป็นเช่นนี้ กล่าวตามจริงนางก็รู้สึกสงสาร “ข้าอุ้มเด็กออกไปก่อนนะ เจ้าจะได้พักผ่อน”