บทที่ 93 ป้ายคำสั่งทหาร
ซูเสียวเสี่ยวเงยหน้าขึ้น "เสิ่นชวน?"
เสิ่นชวนกล่าวว่า "เดี๋ยวนี้เจ้ากลายเป็นคนงานรัดตัวแล้วนะ กิจการใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เลย รวยแล้วอย่าลืมกันเล่า"
“สมพรปากนะ” ซูเสียวเสี่ยวยิ้มเล็กน้อย เมื่อนึกอะไรได้ นางจึงถามว่า “ปีก่อนเจ้าบอกว่าจะไปเรียนที่ฝู่เฉิงใช่หรือไม่ จะไปเมื่อไหร่รึ”
เสิ่นชวนถอนหายใจ “พรุ่งนี้”
ซูเสียวเสี่ยวมองดูสีหน้าท่าทางของเขาแล้วถามว่า "ดูเหมือนเจ้าไม่ค่อยอยากไปนะ"