บทที่ 207 รู้ความจริง

ตอนที่ 207 รู้ความจริง

ซูเฉิงมึนงง “ข้ารู้ว่าชื่อข้าตั้งมาดี แต่เจ้าไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้กระมัง อย่างน้อยก็เป็นคนเมืองหลวงช่วยทำตัวให้เหมือนคนที่เจอโลกกว้างมาแล้วหน่อยได้หรือไม่”

ฉินชางหลานไม่ทราบว่าตนออกมาจากตรอกหลีฮวาได้อย่างไร

ฝนในวสันตฤดูค่อยๆ ตกพรำลงมาช้าๆ เขาเดินเตร็ดเตร่อยู่ท่ามกลางน้ำฝนอย่างเศร้าหมอง แม้นจะมีร่มกระดาษคันหนึ่งกางอยู่เหนือศีรษะของเขา เขาก็ไม่รู้สึกตัว