บทที่ 257 ความจริงในตอนนั้น

ตอนที่ 257 ความจริงในตอนนั้น

ซูเสียวเสี่ยวสีหน้าเรียบนิ่ง “เอาล่ะ เจ้าปกติดี ข้าไม่ดูแล้ว”

เว่ยถิง : ...เจ้าช่วยเงียบไปเลยได้หรือไม่!

เขากระอักกระอ่วน ส่วนนางไม่กระอักกระอ่วนเลย

ซูเสียวเสี่ยวลุกขึ้นนั่ง กะพริบตาปริบๆ มองเขา “เว่ยถิง เจ้าน่ะชอบข้าอยู่นิดๆ ใช่หรือไม่ เจ้ากำลังหึงเซียวฉงหัวใช่หรือไม่”

เว่ยถิงสีหน้ากลับมาเรียบนิ่งอีกครา เขาเอ่ยเสียงเย็นว่า “เจ้าคิดมากไปแล้ว ข้าก็แค่อยากให้เจ้าจำไว้ว่าตัวเองเป็นใคร! ตอนนั้นพวกเจ้าตระกูลซูเล็กเป็นคนหาเรื่องข้าก่อน จะยุติความสัมพันธ์เมื่อใด ข้าเป็นคนกำหนดเอง!”