บทที่ 316 รุมโอ๋

ตอนที่ 316 รุมโอ๋

เซียวฉงหัวทอดมองดวงดาวพราวพร่างเต็มนภาเหนือศีรษะ “แต่หากรักษาหายได้ เสด็จพ่อจะติดค้างนางหนหนึ่ง”

องค์หญิงจิ้งหนิงไม่เข้าใจ เหตุใดเสด็จพ่อต้องติดค้างนางด้วยเล่า

นางกำลังจะถามอีกสักสองสามคำ แต่เซียวฉงหัวกลับหันหลังหายลับไปในรัตติกาลสีมืดแล้ว

นางขมวดคิ้ว

“องค์หญิงเพคะ” เถาจือคลุมเสื้อกันลมให้นาง “เข้าไปกันเถิด ด้านนอกลมแรง”

องค์หญิงจิ้งหนิงมองแผ่นหลังซูบผอมของเซียวฉงหัวอย่างคล้ายกำลังครุ่นคิดบางอย่างอยู่ “พี่สามคนนี้ของข้า...อยู่ฝั่งไหนกันแน่”