บทที่ 350 สมรสพระราชทาน

ตอนที่ 350 สมรสพระราชทาน

ไทเฮาถอนพระทัยตรัสว่า “หากครานี้ข้าไม่ได้ร้องหาความตาย เจ้าก็คงไม่ให้ข้าได้พบเด็กทั้งสามคนหรอก ใช่หรือไม่”

ซูเสียวเสี่ยวครุ่นคิด ก่อนพยักหน้าตามตรง

“นิสัยอย่างเจ้า ได้ย่าเจ้ามาจริงๆ...” ไทเฮายิ้มขื่น ก่อนชะงักไป นางนึกบางอย่างขึ้นมาได้จึงถามอีกว่า “แล้วเจ้ากับเว่ยถิงนี่มันอย่างไร เหตุใดพวกต้าหู่จึงกลายเป็นลูกชายของเจ้าไปเสียได้”