บทที่ 392 อวดดี

ตอนที่ 392 อวดดี

ณ ตำหนักหย่งโซ่ว

ไทเฮาทรงหยิบภาพขีดเขียนของเจ้าหนูน้อยทั้งสามออกมาทอดพระเนตรชมอีกแล้ว

ไม่ว่าจะทอดพระเนตรอย่างไรก็ชอบพระทัยไปเสียหมด

“ไทเฮา ไทเฮา!”

เฉิงกงกงถือแส้ขนหางจามรีเดินเข้ามาด้วยสีหน้าตึงเครียด

เฉิงกงกงเป็นคนสนิทของไทเฮา ไทเฮาจึงไม่ได้เลี่ยงเขา ทรงชื่นชมภาพขีดเขียนต่อ “เช้าตรู่เพียงนี้ เกิดอะไรขึ้นรึ”

เฉิงกงกงทูลอย่างร้อนรนว่า “หมอซูพ่ะย่ะค่ะ”