บทที่ 409 อุ่นใจยามวิกาล

ตอนที่ 409 อุ่นใจยามวิกาล

ไป๋ซีเหอออกมาจากห้องภาวนาด้วยกันเสี่ยวอวิ๋นจื่อ ลานเรือนสี่เหลี่ยมจัตุรัส ประตูลงกลอนแน่นหนา คับแคบราวกับคุกแห่งที่สอง

“ออกไปเดินเล่นกัน”

ไป๋ซีเหอเอ่ย

“คือ...” เสี่ยวอวิ๋นจื่อมองไปรอบๆ อย่างไรเสียก็รู้ดีว่านายหญิงตัวเองกำลังทุกข์ใจจึงไปหยิบโคมไฟออกจากเรือนเป็นเพื่อนนาง

วัดตั้งอยู่บนยอดเขา ยามราตรีลมภูเขากระโชก พัดจนผมดำขลับและชายชุดคลุมของไป๋ซีเหอกระพือไหว