ตอนที่ 409 อุ่นใจยามวิกาล
ไป๋ซีเหอออกมาจากห้องภาวนาด้วยกันเสี่ยวอวิ๋นจื่อ ลานเรือนสี่เหลี่ยมจัตุรัส ประตูลงกลอนแน่นหนา คับแคบราวกับคุกแห่งที่สอง
“ออกไปเดินเล่นกัน”
ไป๋ซีเหอเอ่ย
“คือ...” เสี่ยวอวิ๋นจื่อมองไปรอบๆ อย่างไรเสียก็รู้ดีว่านายหญิงตัวเองกำลังทุกข์ใจจึงไปหยิบโคมไฟออกจากเรือนเป็นเพื่อนนาง
วัดตั้งอยู่บนยอดเขา ยามราตรีลมภูเขากระโชก พัดจนผมดำขลับและชายชุดคลุมของไป๋ซีเหอกระพือไหว