บทที่ 439 ขโมยทองคำ

ตอนที่ 439 ขโมยทองคำ

จิ่งอี้ไม่อยากจะเชื่อว่านี่เป็นความจริง ท่านพี่หาอยู่ตั้งนานก็ยังหาเบาะแสไม่เจอแม้แต่น้อย ยามนี้มันมาอยู่ใต้ฝ่าเท้าของพวกเขาตัวเป็นๆ แล้ว

“พวกเจ้าสองคนไยไม่เดินกันเล่า”

ซูเฉิงเดินไปเรื่อยๆ ก็พบว่าคนหาย เขาจึงเดินมาใกล้ มองทั้งคู่ที่นิ่งเป็นไก่ไม้ พลางถามว่า “ทำอะไรกันน่ะ”

ซูเสียวเสี่ยวหลุดจากภวังค์ ชี้ไปที่พื้น “ท่านพ่อ มีทองคำ!”