บทที่ 447 จ้าวนิกายคลั่ง

ตอนที่ 447 จ้าวนิกายคลั่ง

ทั้งคู่มองทองคำกองพะเนินเต็มโต๊ะ มันวิบวับทำเอาตาลาย

เว่ยลิ่วหลังหมดคำจะพูดไปแล้ว

พักใหญ่ๆ เว่ยถิงถึงได้สติคืนมา “ทองคำพวกนี้...เอามาจากไหน”

เขามั่นใจสุดจะเปรียบว่าค่าใช้จ่ายในบ้านที่ตนมอบให้ในระยะนี้เป็นตั๋วเงินห้าพันตำลึง หาใช่ทองคำมากมายมหาศาลพวกนี้ไม่

หากใช้ตั๋วเงินแลกมาเป็นทองคำก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้ แต่ไม่น่าจะแลกได้ในปริมาณมากมายเพียงนี้ อย่างน้อยๆ บนทองคำก้อนกับทองคำแท่งก็ต้องมีตราประทับของทางการ