บทที่ 507 ชนะขาดลอย

ตอนที่ 507 ชนะขาดลอย

ผู้คนได้ยินเสียงปรบมือดังก้องทว่าเนิบช้าขององค์หญิงซีจิ้นจึงเหมือนตื่นจากความฝัน ดึงตัวเองออกจากห้วงทำนองเพลงที่สรรค์สร้าง

พวกเขาจึงเพิ่งมารู้ตัวว่าน้ำตาไหลอาบแก้ม อาภรณ์เปียมชุ่มด้วยเหงื่อจากเลือดลมอันพลุ่งพล่าน หัวใจเต้นแรงกระหน่ำ แม้แต่ลมหายใจยังยากจะสงบได้

“ดี!”

ฉินชางหลานลุกขึ้นปรบมือ!

ซูเสียวเสี่ยวโคลงศีรษะมองเขา เอ๊ะ ท่านปู่มาตั้งแต่เมื่อใดกัน