ตอนที่ 507 ชนะขาดลอย
ผู้คนได้ยินเสียงปรบมือดังก้องทว่าเนิบช้าขององค์หญิงซีจิ้นจึงเหมือนตื่นจากความฝัน ดึงตัวเองออกจากห้วงทำนองเพลงที่สรรค์สร้าง
พวกเขาจึงเพิ่งมารู้ตัวว่าน้ำตาไหลอาบแก้ม อาภรณ์เปียมชุ่มด้วยเหงื่อจากเลือดลมอันพลุ่งพล่าน หัวใจเต้นแรงกระหน่ำ แม้แต่ลมหายใจยังยากจะสงบได้
“ดี!”
ฉินชางหลานลุกขึ้นปรบมือ!
ซูเสียวเสี่ยวโคลงศีรษะมองเขา เอ๊ะ ท่านปู่มาตั้งแต่เมื่อใดกัน