บทที่ 514 กุ่ยปู้กลับบ้าน

ตอนที่ 514 กุ่ยปู้กลับบ้าน

เสียวหู่เรียกพ่อโดยไร้แรงกดดันใดๆ ทั้งสิ้น ถึงขั้นพูดได้คล่องปากทีเดียว

กุ่ยปู้มองมือปลาหมึกน้อยที่กอดต้นขาตัวเองอยู่ หัวคิ้วพลันขมวดมุ่น

“ลงมา” เขาเอ่ยเสียงเย็น

เสียวหู่ส่ายหน้าเด็ดขาด “เฉียวหู่ไม่ลง!”

บนถนนยังคงจอแจเสียงดัง กอปรกับทั้งสองอยู่ตรงข้ามกับถนน พวกลักเด็กจึงไม่ได้ยินว่าพวกเขาคุยอะไรกัน ทว่าอีกฝ่ายตัวสูงใหญ่ แค่ดูก็รู้ว่าท่าทางไม่น่ายุ่งด้วยจึงไม่กล้าบุ่มบ่ามไปหาอีก