ตอนที่ 565 หนูน้อยทั้งสามมาแล้ว
ครั้นหนานหยางอ๋องเห็นซูเสียวเสี่ยว สมองก็อดผุดเสียงฆ้องเสียดแก้วหูขึ้นมาไม่ได้ เขาแทบจะยกมือขึ้นมาตามสัญชาตญาณ ทว่ายกได้เพียงครึ่งเดียวก็ถูกผ้าพันแผลรั้งไว้
ซูเสียวเสี่ยวเอ่ยด้วยสีหน้าเป็นกังวลว่า “ฝ่าบาท แขนท่านหลุดจากข้อต่อเพคะ หม่อมฉันอุตส่าห์ต่อคืนเข้าที่ให้ท่านได้”
คิดจะโจมตีข้ารึ ฝันไปเถิดเพคะ!
หนานหยางอ๋องจ้องซูเสียวเสี่ยวเขม็ง