บทที่ 92 ไม่มีวันคลางแคลง

ตอนที่ 92 ไม่มีวันคลางแคลง

ฮ่องเต้ผุดลุกขึ้นยืน เดินอ้อมโต๊ะออกมา เขวี้ยงม้วนไม้ไผ่ในมือไปตรงหน้าไป๋ชิงเหยียน

“เรียกได้อย่างใดเช่นนั้นหรือ! เจ้าได้รับม้วนไม้ไผ่ที่บันทึกสถานการณ์รบแต่ไม่รีบมอบมันให้เรา ชาวบ้านในเมืองหลวงรับรู้เนื้อหาในม้วนไม้ไผ่ก่อนเราเสียอีก เจ้าสาบานต่อหน้าดวงวิญญาณ พาชาวบ้านที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นมาที่หน้าประตูอู่เต๋อ ขาดแค่การบุกเข้าวังเท่านั้น เจ้ายังกล้าถามว่าเรียกว่ากบฏได้อย่างใด เจ้าคิดว่าเราแก่จนหูหนวกตาบอดมองไม่เห็นแผนสกปรกของตระกูลไป๋หรืออย่างใด!”