บทที่ 41 ฝนตกหนัก
ตอนที่ 41 ฝนตกหนัก
เว่ยหานควบม้าไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ทิ้งพวกลั่วเซิงไว้ด้านหลังไกลลิบ
ด้านหน้ายังคงเป็นภูเขาและต้นไม้เขียวขจี
ม้าค่อยๆ ชะลอความเร็วลง
องครักษ์ดึงสายบังเหียนเข้ามาใกล้ และอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามความสงสัยที่ค้างคาในใจ “นายท่าน ท่านเอากริชสีสันฉูดฉาดนี้มาทำอะไรหรือ”
เว่ยหานเหลือยมององครักษ์ด้วยสีหน้านิ่งเฉย รู้สึกว่ากริชในอ้อมอกน่ารำคาญมาก