บทที่ 73 ไม่รู้ความ

ตอนที่ 73 ไม่รู้ความ

เสียงกรีดร้องเป็นเสียงของสตรี น้ำเสียงดูหวาดกลัว และเสียงนี้ก็ทำให้เว่ยเชียงและเว่ยเฟิงวิตกขึ้นมาทันที

แม้บทสนทนาของทั้งสองจะไม่อุกอาจเกินไป แต่ถึงอย่างไรผู้อื่นได้ยินก็คงไม่ดี โดยเฉพาะด้วยสถานะละเอียดอ่อนของเว่ยเชียง ยิ่งง่ายต่อการสร้างเสียงวิพากษ์วิจารณ์

ครั้นเว่ยเชียงกำลังจะตะโกนถาม เสียงเยือกเย็นและหมดความอดทนของหญิงสาวดังขึ้น “ก็แค่ให้เจ้าพาข้าไปพบไคหยางอ๋อง เจ้าก็แค่สาวใช้คนหนึ่งบังอาจขัดขวาง คงไม่ใช่อาศัยว่าตนเป็นคนของจวนผิงหนานอ๋องจึงไม่เห็นข้าอยู่ในสายตาหรอกนะ”