บทที่ 66 นิสัยแย่
ตอนที่ 66 นิสัยแย่
เว่ยหานยื่นมือออกไปโดยสัญชาติญาณ เมื่อเห็นลั่วเซิงทรงตัวได้แล้วจึงดึงมือกลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“คุณหนูลั่วไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่”
ลั่วเซิงสั่นศีรษะ “ไม่เป็นไร ข้าขอลาก่อน ท่านอ๋องไม่ต้องส่งเจ้าค่ะ”
เว่ยหานมองลั่วเซิงจากไป หลุบตามองไปที่ขอบโต๊ะที่นางประคองตัวไว้เมื่อครู่นี้
โรงน้ำชาที่พวกเขานัดเจอกันเป็นโรงน้ำชาหรู โต๊ะน้ำชาที่ทำมาจากไม้พยูงเรียบและสะอาดสะอ้าน บริเวณขอบโต๊ะมีรอยนิ้วจางๆ