บทที่ 129 หาที่พึ่งพิง
ตอนที่ 129 หาที่พึ่งพิง
ภายในร้าน เหลือลูกค้าอยู่เพียงสองโต๊ะ
โต๊ะหนึ่งคือเว่ยหานผู้มาที่นี่ติดต่อกันเป็นเวลาสามวันแล้ว และอีกโต๊ะหนึ่งก็คือชายฉกรรจ์ผู้มาที่นี่ติดต่อกันสามวันแล้วเช่นกัน
ชายฉกรรจ์ยังคงดูดกระดูกไก่
เว่ยหานเช็ดมุมปากท่าทางสง่างามแล้วสั่งให้สือเยี่ยนหักเงินค่าอาหารจากเงินเมื่อวาน
“กลับดีๆ นะขอรับ” สือเยี่ยนส่งนายของตนที่ประตูเช่นเดิม