บทที่ 124 ขายหลานชายขออาหาร

ตอนที่ 124 ขายหลานชายขออาหาร

กำจัดอคติอย่างนั้นหรือ

ไม่มีอยู่จริงหรอก

ตราบใดที่ไคหยางอ๋องยังคงแซ่เว่ย ในใจของลั่วเซิงเขาก็เป็นคนประเภทที่สมควรได้รับการถ่มน้ำลายใส่

ลั่วเซิงท่าทางเหนื่อยหน่าย นั่งอยู่ข้างตู้คิดเงิน

สื่อเยี่ยนคิดว่านายท่านช่างน่าสงสารนักจึงเอ่ยปลอบ “เนื้อตุ๋นและลิ้นเป็ดเต้าเจี้ยวก็อร่อยมากนะขอรับ”

เว่ยหานหลุบตาลง ใบหน้าปราศจากอารมณ์นั่งรอคอยอาหาร