บทที่ 186 เหยียบย่ำ

ตอนที่ 186 เหยียบย่ำ

ฝนเพิ่งตกหนักไป แม้ตอนเช้าจะมีแดดออกแล้ว แต่ทางยังไม่แห้งสนิท

รองเท้าปักที่เปื้อนดินอยู่ใกล้จมูกเช่นนั้น ย่อมได้กลิ่นดินโคลนชัดเจน

เฉาฮวากะพริบตาสองสามที เอ่ยอย่างนอบน้อมว่า “ขอบพระทัยพระชายาที่ละเว้นโทษหม่อมฉันเพคะ”

นางไม่ได้ขยับและไม่หลบเลี่ยง ปล่อยให้ปลายเท้าเชยคางตนอยู่อย่างนั้น

ความอัปยศอดสูมหาศาลกลับทำได้เพียงเก็บงำสีหน้าเอาไว้