บทที่ 216 ไปเถอะ

ตอนที่ 216 ไปเถอะ

เซียวกุ้ยเฟยคิดถึงเรื่องในอดีตที่ผ่านไปหลายปีเช่นนี้ อันที่จริงไม่ได้รู้สึกอะไรมากแล้ว

แต่กลิ่นหอมนั่นยังคงอยู่ในความทรงจำของนาง

แม้ขาหมูที่ได้ชิมตอนนี้จะมีรสชาติดี แต่สำหรับนางแล้วก็ยังสู้ไก่ตัวอ้วนตัวนั้นไม่ได้

ทว่าคนครัวที่สามารถทำขาหมูขอทานได้อร่อยเช่นนี้ เชื่อว่าทำไก่ขอทานก็คงอร่อยไม่แพ้กัน

จักรพรรดิหย่งอันได้ยินคำพูดของเซียวกุ้ยเฟยก็หัวเราะออกมา “ไม่ใช่พ่อครัวหลวงทำ”