ความรักที่เขามองข้าม

ปราณยังคงนั่งอยู่บนเตียงของอายัน ในห้องที่ไม่ได้กว้างขวางนัก แต่กลับเต็มไปด้วยบรรยากาศอบอุ่น

สายตาของเขากวาดมองไปรอบ ๆ ห้องอย่างเงียบงัน

รูปแต่งงานของพวกเขายังคงอยู่

กรอบรูปตั้งอยู่บนโต๊ะใกล้เตียง ไม่ได้ถูกเก็บหรือซ่อนไว้

มันเป็นภาพที่เขาไม่เคยแม้แต่จะมองตอนที่อยู่ด้วยกัน

เขาจำได้ว่าวันนั้นเขาไม่อยากถ่ายรูปนี้เลยด้วยซ้ำ

แต่ตอนนี้...

เขากลับจ้องมองมันอย่างไม่อาจละสายตา

ภาพของเขากับอายันในวันแต่งงาน

รอยยิ้มของอายันยังคงสดใสเหมือนเดิม...

ในขณะที่เขาในภาพนั้น มีแต่ความเย็นชาในแววตา

ปราณเม้มปากแน่น รู้สึกถึงบางอย่างที่ตีตื้นขึ้นมาจนแน่นในอก

สิ่งของมากมายที่เป็นความทรงจำของพวกเขา

เขาลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ ก่อนจะเดินไปรอบ ๆ ห้อง

มองดูสิ่งของที่วางอยู่ตามที่ต่าง ๆ

มีทั้งของขวัญวันครบรอบที่อายันซื้อให้เขา แม้ว่าเขาจะไม่เคยเปิดมันเลย

มีเสื้อเชิ้ตของเขาพับเก็บไว้อย่างดีในตู้

มีสมุดบันทึกเล่มเล็กที่เต็มไปด้วยลายมือของอายัน

"วันนี้ทำข้าวต้มให้คุณปราณ... แต่เขาไม่ได้กิน"

"วันนี้ลองทำเมนูใหม่ เผื่อคุณปราณจะชอบ... แต่สุดท้ายก็ทิ้งไป"

"วันนี้คุณปราณกลับดึกอีกแล้ว..."

ปราณรู้สึกเหมือนกำลังสำลักอากาศ

เขาหลับตาลงแน่น พยายามไม่ให้ความรู้สึกที่กำลังถาโถมกลืนกินเขาทั้งหมด

เขาไม่เคยสนใจอายันเลย

แม้อายันจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม

แหวนแต่งงานที่ยังคงอยู่

เขากำลังจะหันหลังเดินออกจากห้อง

แต่แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นบางอย่าง...

สร้อยเงินเส้นเล็กที่อายันสวมอยู่

และสิ่งที่ห้อยอยู่กับมัน—

คือ แหวนแต่งงานของอายัน

เขายังเก็บมันไว้...

เขายังไม่ได้ถอดมันทิ้งไป...

ปราณรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน

หัวใจของเขาเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

โล่งใจ...

มันเป็นความรู้สึกที่เขาอธิบายไม่ถูก

ทั้งที่เขาควรจะไม่มีสิทธิ์รู้สึกแบบนี้ด้วยซ้ำ

อายันยังไม่ได้มีใครใหม่

แม้ว่าเขาจะเป็นสามีที่แย่ขนาดนั้น

แม้ว่าเขาจะไม่เคยรักตอบ

แม้ว่าเขาจะทำร้ายความรู้สึกของอายันมาตลอด

อายันก็ยัง... เก็บเขาไว้ในใจ

หยดน้ำอุ่น ๆ ไหลลงมาตามแก้ม

เขากะพริบตาช้า ๆ รับรู้ถึงของเหลวที่ซึมผ่านผิว

เขากำลังร้องไห้...

เขาไม่ได้ร้องไห้มานานแค่ไหนแล้ว?

ปลดปล่อยความรู้สึกที่เก็บกดไว้

ปราณยกมือขึ้นกุมหน้า หัวไหล่สั่นไหวเบา ๆ

เขาไม่เข้าใจตัวเองอีกแล้ว

ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้

ทำไมถึงเจ็บปวดขนาดนี้

ทำไมถึงหายใจไม่ออก

เขาเพิ่งรู้ตัว...

ว่าอายันรักเขามากแค่ไหน

และเขาเองก็...

ไม่อยากสูญเสียอายันไปแล้ว