บทที่ 8

"ต้วนหยู เธอ..."

เวินหรานโกรธจนหน้าอกกระเพื่อมรุนแรง บางทีเธอคงไม่คิดว่าคนสองคนที่เมื่อเช้ายังกอดรัดกันอยู่บนเตียง จะมาถึงจุดนี้เพราะเรื่องเล็กๆ แค่นี้

"ไปกับฉัน!"

ต้วนหยูจับข้อมือเวินหรานแน่น ลากเธอออกจากสนามบินอย่างรุนแรง

"พวกเราก็ไปกันเถอะ"

เห็นเวินหรานตกต่ำถึงขนาดนี้ ฉันรู้สึกแค่ขำขัน ไม่มีความสงสารแม้แต่น้อย

เรื่องมันมาถึงจุดนี้ ก็เพราะเวินหรานทำตัวเองทั้งนั้นไม่ใช่หรือ?