บทที่ 5 ฉบับแก้ไข
คุณเซิ่งก็คือเซิ่งเจี้ยนกั๋วที่เห็นฉัน สีหน้าเปลี่ยนไปทันที ก้มหัวคำนับ
"ประธานกู้ ขออภัยที่รบกวน นี่เป็นเรื่องภายในครอบครัว หวังว่าประธานกู้จะให้อภัย"
ฉันเม้มปาก นึกถึงตอนที่กลับไปบ้านเฉิงครั้งแรก
คุณเซิ่งคนนี้ ก็คือพ่อแท้ๆ ของฉัน นั่งอย่างสง่าผ่าเผยบนโซฟา
เห็นฉันใส่เสื้อผ้าตลาดนัด สีหน้าเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย
"นี่น่ะหรือลูกสาวฉัน? มาจากบ้านนอก สมแล้วที่ไม่น่าพาออกงาน"