บทที่ 7 (ฉบับปรับปรุง)

ฉันใช้ปลายลิ้นเลียริมฝีปากของซูไป๋อย่างงุ่มง่าม ดวงตาค่อยๆ เริ่มพร่ามัว

เขาเกร็งตัว กลืนน้ำลายลงคอ ลูกกระเดือกขยับขึ้นลงอย่างรุนแรง

สติของฉันขาดสะบั้นลงในวินาทีที่ริมฝีปากสัมผัสกับริมฝีปากของเขา

"ซูไป๋ ฉันต้องการคุณ..."

ดวงตาของซูไป๋วูบไหวด้วยความรู้สึกซับซ้อน ก่อนที่ฉันจะทันได้อ่านความรู้สึกนั้น จูบก็ประทับลงมาแล้ว

มือของเขากดท้ายทอยฉันแน่น แล้วแทรกลิ้นเข้ามา