บทที่ 17
ในวันแต่งงาน ที่ห้องแต่งตัว ฉือยันเอามีดจ่อที่ข้อมือตัวเอง เสียงสั่นเครือ "อึน อึน ฉันผิดไปแล้ว ฉันจะไม่ทิ้งเธออีกแล้ว"
"เราอยู่ด้วยกันมาเจ็ดปี มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะปล่อยวาง....."
"ฉันสัญญากับเธอ เราจะไปจดทะเบียนสมรสกันเดี๋ยวนี้"
"ขอแค่เธอให้อภัยฉัน ฉันยอมทำทุกอย่าง!"
ชั่วขณะหนึ่ง ฉันเหมือนย้อนกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อน ตอนที่ฉือยันคุกเข่าข้างหนึ่งต่อหน้าฉัน "อึน อึน ฉันจะดีกับเธอไปชั่วชีวิต!"