แม้จะรู้ว่าเป็นเพียงหวนจิ้ง แต่ทุกสิ่งตรงหน้ากลับดูสมจริงเหลือเกิน
สายลมพัดโชย ทำให้เจี้ยนอู๋ซวงรู้สึกสดชื่นขึ้นมา
เจี้ยนอู๋ซวงมองดูหมู่บ้านที่สงบร่มเย็นตรงหน้า แล้วค่อยๆ เดินเข้าไป
ในหมู่บ้านมีผู้คนอาศัยอยู่มากมาย เจี้ยนอู๋ซวงเดินไปตามถนนในหมู่บ้าน ผู้คนที่เดินผ่านต่างหันมามองเขา
"เอ้า คนแปลกหน้าหรือ? สวัสดี" ชายชราผมขาวหลังค่อมยิ้มทักทาย
"แบกดาบมาด้วย ดูท่าทางก็เป็นชายฉกรรจ์ ไม่รู้ว่าจะแข็งแกร่งกว่าพวกชายฉกรรจ์ในหมู่บ้านเราหรือเปล่านะ" ชายร่างกำยำผิวคล้ำที่สวมหนังสัตว์กล่าว