แก้ไขแล้ว: บทที่ 337 ท่วมท้นด้วยเจตจำนงแห่งการต่อสู้ ตะลึงทั้งโลก!

คำพูดของม่อหยุนทำให้จิ่วจุนขมวดคิ้วเล็กน้อย ครุ่นคิดอยู่นาน สุดท้ายก็เปลี่ยนเป็นถอนหายใจ

"เพื่อนนักดาบ" จิ่วจุนมองมาที่เจี้ยนอู๋ซวง "ขออภัยด้วย เรื่องวันนี้ ข้าก็ช่วยอะไรไม่ได้"

"อาจารย์" สีหน้าของหยางไจ้เซวียนเปลี่ยนไปทันที

"ที่ท่านผู้อาวุโสทำได้ถึงขั้นนี้ ศิษย์รู้สึกซาบซึ้งใจมากแล้ว" เจี้ยนอู๋ซวงค้อมตัวคำนับพลางกล่าว ในใจก็รู้สึกขอบคุณจริงๆ

เมื่อผู้แข็งแกร่งจากพระราชวังนักบุญปรากฏตัว หยวิ่นหยู่เอ้อเซียน, หยุนหยาง, ชิเม และคนอื่นๆ ต่างไม่กล้าเข้าไปยุ่ง แยกย้ายกันไปทันที มีเพียงจิ่วจุนที่ไม่ได้จากไปในทันที แต่ยืนอยู่เบื้องหลังเขา จนกระทั่งพระราชวังนักบุญเอ่ยถึงบุญคุณของท่านเทพสอง จิ่วจุนถึงได้จากไปอย่างจนใจ นับว่าดีมากแล้ว