บทที่ 477 ธรณีประตู

"หนีหรือ?"

ชายผมขาวที่นั่งดื่มสุราอย่างสบายๆ เงยหน้าขึ้น ดวงตาลึกล้ำราวกับบรรจุความว่างเปล่าไร้สิ้นสุด กวาดมองชายชราร่างกำยำและคนอื่นๆ สายตายังคงเย็นชาเช่นเดิม "ข้า... ไม่เคยหนี!"

"ไม่หนีหรือ? งั้นก็ตายซะ!"

ชายชราร่างกำยำเปล่งเสียงกรีดร้อง ร่างของเขาแปรเปลี่ยนเป็นควันลอยออกไป

เหล่าเจ้าแคว้นที่ล้อมรอบชายผมขาวต่างก็ลงมือพร้อมกัน

จนถึงขณะนี้ ชายผมขาวที่นั่งดื่มสุราอย่างสบายๆ จึงค่อยๆ ลุกขึ้นยืนอย่างเชื่องช้า ในจังหวะที่เขาลุกขึ้น แสงเจิดจ้าเข้มข้นราวกับมีตัวตนพุ่งออกมาในชั่วพริบตา