บทที่ 417: การยืม

สำนักกระบี่เลี่ยเทียน บนภูเขาสูงตระหง่านที่ทอดตัวขึ้นไปสู่ท้องฟ้าราวกับเสินเจี้ยนอันยิ่งใหญ่

ในเวลานี้ มีเงาร่างหนึ่งกำลังเคลื่อนไหวด้วยความเร็วที่น่าตกใจ

ไม่นาน เงาร่างนั้นก็หยุดลงที่ประตูเขา

บนใบหน้าของเงาร่างนั้น ไม่มีความรู้สึกใดๆ แสดงออกมาเลย ดูเรียบเฉย

แต่กลับเป็นความเรียบเฉยนี้เอง ที่กลับให้ความรู้สึกเหมือนกับการมองข้ามสรรพสิ่ง และอำนาจที่ครอบงำทั่วหล้า