บทที่ 143 รสชาติที่แย่ยิ่งกว่าความตาย!

ยอดเขายุนเมี่ยว เขตที่พักของเหล่าศิษย์

ขณะนี้ ในลานบ้านที่ลั่วเจี้ยนหยิ่งพักอาศัย ยังคงมีคนราว 20-30 คนคุกเข่าอยู่ในลาน แต่ละคนล้มเอนไปมา สีหน้าหดหู่

สองคนที่คุกเข่าอยู่แถวหน้าสุด หวงโก่วและหลิวฉวนไห่ มีบาดแผลเต็มตัว แต่ไม่กล้าส่งเสียงแม้แต่น้อย ได้แต่คุกเข่าอย่างว่าง่ายอยู่ในลาน

หลิงเฟิงสั่งไว้ว่า ตราบใดที่ลั่วเจี้ยนหยิ่งยังไม่ออกจากห้องพยาบาล พวกเขาต้องคุกเข่าอยู่ที่นี่อย่างว่าง่าย