"ดีที่เจ้ายังรู้จักฟังเหตุผล!"
แย้นชางเทียนปล่อยมือจากคอเสื้อของถงเฉิงไท่ แล้วล้วงมือลงในกระเป๋า คลำอยู่ครู่หนึ่งก็หยิบยาโคลนเก่าออกมาเม็ดหนึ่ง ยกมือขึ้นตบเข้าที่ปากของถงเฉิงไท่ บังคับให้กลืนลงไป
"ท่าน...ท่านให้ข้ากินอะไร?" ถงเฉิงไท่พยายามอาเจียนออกมา ร่างกายสั่นเทิ้มไปหมด
"วางใจเถอะ ขอเพียงเจ้าว่าง่าย ต่อไปอย่าไปหาเรื่องหลิงเฟิง ดูแลเขาให้ดี มีผลประโยชน์ก็ให้เขาได้รับ มีอันตรายก็ให้เขาหลบ ข้าก็จะรับรองว่าเจ้าจะมีอายุยืนยาว ไม่เช่นนั้น ฮึๆ..."