บทที่ 385 คนที่สมควรตาย คือเจ้า! (ตอนที่ 4)

"หยุด! หยุด!"

ในดวงตาที่เต็มไปด้วยความแค้นของหลินชางล่าง วูบผ่านความลังเลและความอ่อนโยนเพียงชั่วครู่

ในฐานะพ่อ เขาไม่อยากให้หลินเซียนเอ๋อเห็นตัวเขาในสภาพแบบนี้

"พ่อ ทำไมกัน? ทำไมต้องเป็นแบบนี้? ทำไมพ่อถึงกลายเป็นแบบนี้!"

หลินเซียนเอ๋อน้ำตานองหน้า กัดริมฝีปากแน่น เสียงสะอื้นไห้

เธอร่ำไห้พลางเดินเข้าไปหากุ้ยมี่นม๋อจวิน เดินเข้าไปหาชายที่มีกลิ่นคาวเลือดคลุ้งไปทั้งร่าง ชายที่สวมหน้ากากปีศาจอันน่าเกลียดน่ากลัว