"เธอ... เธอจะไปแล้วเหรอ?"
เติ้งหย่งชื่อลุกพรวดขึ้นยืน ดวงตาเป็นประกายจ้องมองหลิงเฟิง
เมื่อก่อนเธอฝันอยากจะไล่เด็กบ้า "น่ารำคาญ" คนนี้ออกไปให้พ้นหน้า แต่ตอนนี้ เมื่อหลิงเฟิงพูดออกมาว่าจะลาจากไป เธอกลับรู้สึกว่างเปล่าอย่างบอกไม่ถูก
"ทำไม?" เติ้งหย่งชื่อกัดริมฝีปาก ดวงตาเริ่มแดงเรื่อ "ฉันเพิ่งจะเริ่มยอมรับเธอเป็นครูแท้ๆ! เธอ... เธอไม่ต้องการฉันแล้วเหรอ?"
"เพราะว่าเธอเปลี่ยนไปแล้ว ภารกิจของฉันก็เสร็จสิ้นแล้วนั่นแหละ" หลิงเฟิงยิ้มบางๆ "เธอก็รู้นี่ว่าฉันเป็นแค่นักเรียนธรรมดาคนหนึ่งของสถาบันเทียนเวย ฉันก็ต้องกลับไปเรียนต่อที่นั่น"