"เสี่ยวเฟิง นั่นคือกั๋วอ้าว หัวหน้าแก๊งคูลัวปัง" หวังเทียนหลินเตือนจากด้านข้าง
"ไอ้หน้าซีดเหมือนคนไตพังนั่นเป็นน้องชายคนที่สามของนายเหรอ" หลิงเฟิงเท้าคางพลางยิ้มบางๆ "ถ้านายหมายถึงเขา ใช่ ฉันฆ่าเขาเอง"
"ดี ดี ดี!"
กั๋วอ้าวจ้องหลิงเฟิงด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว ดวงตาเปล่งประกายสังหาร เขาพูดเสียงเย็น "แกยอมรับง่ายดีนี่! เห็นแกที่สารภาพความผิด ฆ่าตัวตายซะ"
"ไอ้โง่" หลิงเฟิงหัวเราะเยาะ "ใครให้ความกล้าแกมาสั่งให้ฉันฆ่าตัวตาย? แกดื่มเหล้าปลอมมากไปจนสมองเสื่อมแล้วหรือไง!"