บทที่ 1 คุณใส่เสื้อผ้าตอนอาบน้ำด้วยหรือ?

"คุณหญิงซู อย่าเพิ่งรีบโกรธนะครับ ผมไม่รู้จริงๆ ว่าคุณอาบน้ำไม่ใส่เสื้อผ้า กุญแจนี่คุณพ่อคุณให้มา แล้วก็เป็นเขาที่บอกให้ผมขึ้นมา!"

ฉินชวนพูดขอโทษออกมา แต่ดวงตากลับไม่กะพริบเลยสักนิด จ้องมองร่างงามที่ไร้อาภรณ์ตรงหน้า ราวกับว่าถ้าพลาดมองไปแม้แต่วินาทีเดียวก็จะเสียดายยิ่งนัก

รูปร่างอวบอิ่ม ผิวขาวผ่อง บวกกับใบหน้างดงามราวกับนางในภาพ นับเป็นสาวงามระดับที่ว่ากันว่าโฉมงามนำภัยมาให้เลยทีเดียว

แต่เดิมเขาเป็นนักพรตผู้สันโดษบนภูเขาบูโด ใช้ชีวิตอย่างอิสระ แต่เมื่อสามวันก่อน ถูกชายชราใจร้ายไล่ลงจากเขา ให้มาชดใช้หนี้รักที่ติดค้างตั้งแต่สมัยหนุ่ม และยังเปิดเผยความลับอันน่าตกใจอีกด้วย

ที่แท้แม่ของเขาไม่ได้ตายจากอุบัติเหตุรถชน แต่ถูกฆาตกรรม แต่หากต้องการรู้ความจริง ก็ต้องแต่งงานกับซูโม่เอิน หรือไม่ก็ให้ตระกูลซูยกเลิกการหมั้นหมาย จึงจะได้หยกพกที่เกี่ยวกับชาติกำเนิดของเขาคืนมาจากซูเหล่าไท่

ดังนั้น จุดประสงค์ที่เขาลงจากเขามาก็ชัดเจน คือบีบให้ตระกูลซูยกเลิกการหมั้น!

แม้ซูโม่เอินจะใช้เสน่ห์ยั่วยวน ก็ไม่อาจทำให้เขาหวั่นไหวได้แม้แต่น้อย

"นาย...นายอาบน้ำใส่เสื้อผ้าด้วยเหรอ?"

สาวน้อยอึ้งไปนาน พอได้สติก็ใช้มือทั้งสองปิดบังร่างกายด้วยความอับอายโกรธแค้น แต่มือเรียวบางนั้นก็ไม่อาจปิดบังทรวงอกอันอวบอิ่มน่าหวั่นไหวได้

"เอ่อ..."

ฉินชวนแกล้งกระแอมก่อนจะพูดอย่างไม่รู้จักอาย "ที่เธอพูดมีเหตุผลมาก ฉันเองก็ไม่ชอบใส่เสื้อผ้าตอนอาบน้ำเหมือนกัน แต่อีกเดี๋ยวเราก็จะเป็นสามีภรรยากันแล้ว ให้ฉันชื่นชมล่วงหน้าหน่อยก็ไม่เกินไปนักหรอกนะ?"

"นาย..." หญิงสาวกัดริมฝีปากแดง ดวงตางามฉายแววอับอาย "ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้!"

เธอไม่ใช่ซูโม่เอิน แต่เป็นซูเนี่ยนสือ น้องสาวฝาแฝดของซูโม่เอิน

พี่สาวซูโม่เอินหนีออกจากบ้านไปสามวันแล้วเพื่อหนีการแต่งงาน ตอนนี้คนในตระกูลซูส่วนใหญ่ออกตามหากันหมด เพื่อไม่ให้ฉินชวนคิดว่าตระกูลซูจงใจผิดสัญญา คุณย่าจึงให้เธอมาอยู่ในห้องของพี่สาว เพราะฉินชวนก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร

ถ้าคนที่ถูกเห็นเป็นซูโม่เอินก็คงไม่มีปัญหาอะไร แต่ปัญหาคือเธอเป็นซูเนี่ยนสือนี่สิ

"เอ่อ...ไม่ต้องกลิ้งออกไปได้ไหม?"

ฉินชวนเกาหัวอย่างเก้อเขิน "ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากเดินออกไปมากกว่า!"

ซูเนี่ยนสือแทบจะร้องไห้ มีคนหน้าด้านแบบนี้ด้วยหรือ?

เธอหมุนตัวหนีราวกับวิ่งหนีตาย หวังจะกลับเข้าห้องน้ำ แต่ไม่คาดคิดว่าพื้นเปียกน้ำ เพราะวิ่งเร็วเกินไป จึงเสียหลักล้มไปข้างหลังอย่างควบคุมไม่ได้ "กรี๊ด..."

ในตอนนั้น เธอรู้สึกสิ้นหวังจริงๆ

แต่ในวินาทีถัดมา ฉินชวนก็ว่องไวพุ่งเข้ามารับร่างของซูเนี่ยนสือไว้ในอ้อมกอด เพราะเหตุการณ์เกิดขึ้นกะทันหัน มือทั้งสองข้างจึงวางอยู่ในตำแหน่งที่ไม่ควรวาง สัมผัสเนียนนุ่มนั้นช่างรู้สึกดีเหลือเกิน

ซูเนี่ยนสือถอนหายใจโล่งอกก่อน แต่พอรู้ตัวว่าอยู่ในท่าที่น่าเขินขายาง ก็รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัว สมองก็หยุดทำงานไปชั่วขณะ

เวลา หยุดนิ่ง!

สบตากัน ต่างฝ่ายต่างยังปรับตัวไม่ได้!

ซูเนี่ยนสือน้ำตาคลอ พูดเกือบจะวิงวอนว่า "ปล่อยฉันได้ไหม?"

ถ้าพี่สาวรู้เข้า ก็จะเกิดปัญหาใหญ่แน่

ฉินชวนพยักหน้าอย่างงุนงง แต่ตอนที่ปล่อยมือ ก็บีบเบาๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ

ทันใดนั้น ก็รู้สึกว่าไม่อยากยกเลิกการหมั้นแล้ว

แน่นอน เขาก็ไม่ใช่หมาเลียขาที่จะรักจนหัวปักหัวปำเพียงแค่เจอกันครั้งเดียว ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องให้ตระกูลซูยกเลิกการหมั้นก่อน เพื่อเอาหยกพกไปสืบหาสาเหตุการตายของแม่

"หืม?"

ซูเนี่ยนสือส่งเสียงครางเบาๆ ราวกับถูกไฟช็อต แต่พอลุกขึ้นจะเดินหนี สายตาก็ถูกดึงดูดด้วยจี้เขี้ยวหมาป่าที่คอของฉินชวน ไม่สนใจความอายแล้วถามว่า "ได้มาจากไหน?"

เมื่อสี่ปีก่อน เธอถูกกลุ่มโจรจับตัวไป มีชายปิดหน้าคนหนึ่งช่วยเธอไว้ และจี้เขี้ยวหมาป่านี้ก็เป็นของที่เธอมอบให้เขาด้วยตัวเอง หรือว่า...

ฉินชวนคือคนที่ช่วยเธอในวันนั้น?

นอกจากดวงตาที่ดูลามกนิดหน่อย ไม่มีความคมกริบเหมือนตอนนั้น แต่โครงหน้าและสัดส่วนร่างกาย ก็เหมือนกับคนในความทรงจำไม่มีผิด

"อันนี้น่ะเหรอ เก็บได้จากพื้นน่ะ ถ้าชอบฉันจะให้เป็นของขวัญแต่งงานก็ได้นะ!"

ฉินชวนทำท่าจะถอดจี้เขี้ยวหมาป่าออก ที่จริงตอนที่ซูเนี่ยนสือพูดประโยคนั้นออกมา เขาก็จำได้แล้วว่าเธอคือเด็กสาวที่เขาช่วยไว้เมื่อสี่ปีก่อนตอนที่เขาประกาศถอนตัว

แต่เพื่อยกเลิกการแต่งงาน เขาต้องไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา ถ้าโดนเกาะติดไว้ก็จะยุ่งยากแย่

"ไม่ต้องหรอก!"

ใบหน้าน่ารักของซูเนี่ยนสือฉายแววผิดหวังเล็กน้อย และหลังจากได้บทเรียนเมื่อครู่ คราวนี้เธอก็เดินอย่างระมัดระวังมาก

ฉินชวนเลียริมฝีปากอย่างยังไม่หนำใจ จนกระทั่งร่างงดงามนั้นหายลับไปจากสายตา เขาจึงจุดบุหรี่อย่างเบื่อหน่าย ไขว่ห้างนั่งลงบนโซฟาเอนหลัง

คงไม่มีทางที่ซูโม่เอินจะสนใจคนแบบเขาสินะ?

ในห้องน้ำ ซูเนี่ยนสือเปลี่ยนเป็นชุดราตรียาวหรูหรา มองตัวเองในกระจก มุมปากเผยรอยยิ้มขื่น เธอไม่รู้ว่าต่อจากนี้ควรทำอย่างไร

"ดริ๊ง ดริ๊ง..."

เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ซูเนี่ยนสือรีบกดรับสาย: "ฮัลโหล พ่อคะ!"

เสียงทุ้มของผู้ชายดังมาจากหูฟังอย่างรวดเร็ว: "เนี่ยนซี พี่สาวกลับมาแล้ว เธออยู่ในห้องก่อนนะ อย่าเพิ่งออกมา"

ซูเนี่ยนสือพยักหน้าอย่างว่าง่าย: "ค่ะ!"

ตอนแรกก็ไม่รู้จะทำยังไงอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งกังวลใจใหญ่ ถ้าฉินชวนปากพล่อยให้พี่สาวรู้เข้าจะทำยังไง?

เธอเดินไปเดินมาในห้องน้ำด้วยความกังวล หลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก็เปิดประตูกระจกโผล่หัวออกมา พูดอย่างระมัดระวัง: "เอ่อ เรื่องเมื่อกี้... ขอให้คุณเก็บไว้เป็นความลับได้ไหมคะ อย่า... อย่าบอกใครนะคะ"

"หา?" ฉินชวนเคาะเถ้าบุหรี่ ทำหน้างงๆ: "เรื่องอะไรเหรอ?"

บรรยากาศเครียดจัด!

ดวงตาอ่อนโยนน่ารักของซูเนี่ยนสือเป็นประกายวาววับด้วยน้ำตา ใบหน้าแดงระเรื่อราวกับลูกท้อสุก: "ก็... ก็เรื่องนั้นไงคะ ขอร้องล่ะ!"

ฉินชวนมองดวงตาที่น่าสงสารนั้น รู้สึกว่าใจอ่อนลงจริงๆ มีคำกล่าวว่าอย่าทำร้ายคนที่ยิ้มให้ ยิ่งเป็นสาวสวยระดับพรีเมี่ยมมาอ้อนวอนด้วยความอ่อนโยน ถ้ายังจะแกล้งต่อก็คงไม่ใช่มนุษย์แล้ว จึงได้แต่พยักหน้า: "ก็ได้!"

แต่พอพูดจบก็รู้สึกเสียใจ เขามาที่นี่เพื่อยกเลิกงานแต่งนะ ตั้งใจมาว่าจะไม่เป็นคนดีอยู่แล้ว ช่างไม่มีความสามารถเอาเสียเลย!

แค่สบตาก็ถูกพิชิตใจแล้ว...

สมแล้วที่ว่าวีรบุรุษพ่ายแพ้ต่อโฉมสะคราญ

"ขอบคุณค่ะ!"

ซูเนี่ยนสือกล่าวขอบคุณอย่างสุภาพ จากนั้นก็หลบเข้าห้องน้ำ หวังว่าฉินชวนจะรักษาสัญญา ไม่ให้พี่สาวรู้ความลับนี้ไปตลอดชีวิต

"กึก กึก กึก..."

ไม่นาน ก็มีเสียงส้นรองเท้าสูงกระทบพื้นดังมาจากนอกประตู

เมื่อประตูห้องเปิดออก ฉินชวนถึงกับงง เห็นซูโม่เอินเปลี่ยนจากชุดราตรีสีขาวเมื่อครู่ เป็นชุดสูทผู้หญิงทำงาน และบุคลิกเย็นชานั้น ก็แตกต่างจากท่าทีอ่อนหวานน่าทะนุถนอมเมื่อครู่ ราวกับเป็นคนละคน

แค่แต่งตัวเปลี่ยนก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนเป็นคนละคนขนาดนี้หรอกนี่?

เขาไหนเลยจะรู้ว่าคนตรงหน้านี้คือซูโม่เอินตัวจริง ส่วนคนที่คุยกับเขาเมื่อครู่คือซูเนี่ยนสือ!

ก็พวกเธอเป็นฝาแฝดนี่นา หน้าตาแทบไม่มีอะไรต่างกันเลย!

"ใครอนุญาตให้คุณสูบบุหรี่ในห้องนอนฉัน?"

ซูโม่เอินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา สายตาเปล่งประกายคมกริบ ในฐานะประธานกลุ่มบริษัทฟูเหยา อย่าว่าแต่สูบบุหรี่ในห้องนอนเธอเลย แม้แต่กล้าสูบบุหรี่ต่อหน้าเธอก็มีไม่กี่คน: "และรีบลุกออกจากโซฟาของฉันเดี๋ยวนี้!"

เธอเป็นโรคภูมิแพ้จมูก ทนกลิ่นฉุนไม่ได้

เธอยังเป็นโรคกลัวความสกปรก ทนไม่ได้ที่จะให้คนอื่นมานั่งบนโซฟาเอนหลังที่เป็นของส่วนตัวของเธอ!

ซูเนี่ยนสือที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำ ตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูก พี่สาวขึ้นมาก็ต่อว่าทันที ฉินชวนจะโกรธจนเอาเรื่องเมื่อครู่มาเปิดเผยหรือเปล่านะ?