ซูเนี่ยนสือเกร็งตัวทั้งร่าง ใบหน้าแดงก่ำและร้อนผ่าว เธอไม่เคยมีประสบการณ์ในเรื่องแบบนี้มาก่อน ตั้งแต่เด็กก็มีความรู้สึกด้อยอยู่ลึกๆ ในใจ แม้แต่จะปฏิเสธยังไม่รู้ด้วยซ้ำ
ความกลัวเป็นความกลัวจริงๆ สมองว่างเปล่าไปหมด
ดวงตางามที่เจือด้วยน้ำตา ไม่มีความแข็งกร้าวที่เคยแสร้งทำอีกต่อไป แทนที่ด้วยความอ่อนแอไร้ที่พึ่ง
แต่จังหวะการรุกของฉินชวนเร็วเกินกว่าที่เธอคาดไว้