บทที่ 126 บารมีของฉินเหย่!

"หึ..."

ฉินชวนหัวเราะเยาะ "พูดเหลวไหลอีกคำ ข้าจะฆ่าเจ้า!"

ถ้าไม่เห็นว่าเฉียนซือไห่มีปัญหา ก็คงไม่ตามมาถึงที่นี่!

ยังต้องให้เฉียนซือไห่พูดเองว่าตัวเองเป็นคนตัวเล็กๆ อีกหรือ?

"ผม...ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร!"

เฉียนซือไห่ไม่สงสัยในฝีมือของชายตรงหน้าแม้แต่น้อย พูดด้วยความหวาดกลัว "ผม...ผมมีแค่เวชั่ตของเขาเท่านั้น..."

"อ๊าก..."

ฉินชวนสีหน้าเย็นชา กดขวดเหล้าแตกลงไปในเนื้อลึกขึ้นอีก "มีแค่เวชั่ต ไม่รู้จักตัวตนของอีกฝ่าย แล้วยอมทำงานให้เขาด้วยความเต็มใจ?"