บทที่ 207 ความเร็วและความเร่าร้อน!

"ฉัน... ฉันคงไม่เป็นไร..."

ในดวงตางามของเซี่ยเหยียนมีหยดน้ำตาใสระยับ มือซ้ายกำผ้าปูที่นอนแน่น มือขวากอดท้องไว้ พยายามบรรเทาความเจ็บปวด

แม้ในยามที่เจ็บปวดทรมานเหมือนตายทั้งเป็น ด้วยนิสัยที่มีแต่ความเมตตา เธอก็ยังไม่ลืมที่จะปลอบใจอาชางที่กำลังร้อนใจราวกับไฟไหม้

"คุณหนู อย่าพูดอะไรเลยค่ะ!"

อาชางมองเวลาในโทรศัพท์มือถือพลางเดินวนไปมาในห้องนอนด้วยความกังวล "คุณฉินกำลังจะมาแล้วค่ะ เขาต้องมาถึงเร็วๆ นี้แน่นอน!"