บทที่ 248 ยิ่งต่อต้าน ยิ่งตื่นเต้น!
"อืม..."
ซูโม่เอินส่งเสียงครางเบาๆ อย่างเขินอาย กล้ามเนื้อทั่วร่างเกร็งกระชับในทันที ดวงตาที่เพิ่งหลับลงก็ต้องเบิกกว้างขึ้นอีกครั้ง เธอไม่คิดว่าไอ้หมาบ้านี่จะซุกซนขนาดนี้!
รีบโบกมือทั้งสองข้างเพื่อห้ามปราม
ฉินชวนควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว เขาพูดเสียงต่ำดุดันว่า "เธอกลัวว่าฉันจะไม่ตื่นเต้นพอ เลยอยากจะเติมไฟให้ใช่ไหม?"
ท่าทางเหมือนปฏิเสธแต่ก็เขินอายแบบนี้ มันก็เหมือนยาบ้านั่นแหละ