บทที่ 257 เจ็บใจจริงๆ!

เงียบ!

ในห้องประชุม เงียบจนได้ยินเสียงเข็มหล่น!

ไม่ว่าจะเป็นซูโม่เอินหรือเชอเต๋อเว่ย ต่างก็ไม่มีทีท่าจะชูป้ายประมูล

แตกต่างจากการแข่งขันที่ดุเดือดอย่างที่คาดการณ์ไว้มาก

ทำให้ผู้จัดการซงเฮอถังที่รับผิดชอบการประมูลครั้งนี้รู้สึกอึดอัดไปทั้งตัว

ในฐานะผู้ประมูล สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือบรรยากาศที่เงียบเหงา ตามหลักแล้วเขาควรจะเล่าเรื่องตลกเพื่อสร้างบรรยากาศ แต่เมื่อทั้งสองฝ่ายที่เป็นศัตรูกันนั่งอยู่ที่นี่ ต่างก็มีท่าทีเคร่งเครียด หากพูดตลกไปโดยไม่มีเหตุผล ก็อาจจะทำผิดพลาดได้ง่าย