บทที่ 308 โชคดีที่ได้ชิม!

เมื่อเซี่ยเหยียนเห็นไอ้หมาบ้านั่นมา ก็ดีใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน พูดว่า "นายโชคดีแล้ว อาหารเย็นทั้งหมดนี้เอินเป่าทำให้นายโดยเฉพาะเลยนะ!"

ฉินชวนอึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วหันไปมองหนูใหญ่ซู!

ซูโม่เอินรีบก้มหน้าลงทันที ไม่รู้ทำไมหัวใจถึงได้เต้นรัวเร็วขนาดนี้!

"ยังยืนเหม่ออะไรอยู่อีก?"

เซี่ยเหยียนมองไอ้หมาบ้านั่นเป็นเหมือนผู้ช่วยชีวิต คว้าแขนฉินชวนทั้งสองข้างลากไปนั่งที่เก้าอี้ ท่าทางที่ออกแรงจนหน้าเบ้นั้น ชัดเจนว่ากลัวไอ้หมาบ้านั่นจะหันหลังเดินหนีไปเสียอย่างนั้น!