บทที่ 472 เซียนผีมอ

"แค่เจ้าน่ะหรือ?"

ที่มุมปากของชายชั่วร้ายปรากฏรอยยิ้มเยาะหยัน "แม้แต่ตอนที่เจ้ายังมีชีวิตอยู่ ก็ไม่สามารถทำอะไรข้าได้ อย่าว่าแต่ตอนนี้เจ้าเป็นแค่คนตาย จะคิดทำอะไรข้า มันเป็นแค่ความฝันของคนโง่เท่านั้น"

ข่งหยวนมองด้วยสายตาเย็นชา: "เจ้าศพหมาเซียนหลงตัวเองว่าแข็งแกร่งนัก แต่ครั้งก่อนที่สู้กับข้า ก็ถูกข้าฟันจนกระดูกสันหลังขาด และถูกกดไว้ใต้เซิ่งเจี้ยนนี้ไม่ใช่หรือ?"