ผีแก่

ฉบับปกติ:
ในวัย 11 ปี วิญญาณของเย่เสวียนได้ข้ามกาลเวลา กลับไปสู่ยุคแห่งตำนานเทพเจ้าอันไกลโพ้น กลายเป็นอสูรที่มีความเป็นนิรันดร์ ออกมาจากดินแดนเดิมแห่งการฝังจักรพรรดิ และส่งผลกระทบต่อยุคสมัยต่างๆ มากมาย แต่เบื้องหลังเย่เสวียนกลับมีมือที่มองไม่เห็นคอยควบคุมทุกสิ่ง เพื่อที่จะควบคุมชะตากรรมด้วยตัวเอง เย่เสวียนทุ่มเททุกอย่าง แต่ในขณะที่เขากำลังจะประสบความสำเร็จ กลับถูกศิษย์และภรรยาทรยศ ทำให้วิญญาณต้องหลับใหลไป 90,000 ปี

เมื่อเย่เสวียนตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองได้กลับเข้าสู่ร่างเดิม และกลายเป็นบุตรเขยของลัทธิอมตะหลวง ยิ่งไปกว่านั้นยังถูกผู้คนมองว่าเป็นคนโง่ เรื่องราวจึงเริ่มต้นขึ้นจากตรงนี้

พลังวิญญาณจักรพรรดิแห่งกาลเวลา กลับมาในค่ำคืนหนึ่ง

นับจากนี้ บุตรเขยจักรพรรดิรุ่นหนึ่งได้ลุกขึ้นมา เริ่มต้นตำนานเทพเจ้าผู้พิชิตกาลเวลา!

ฉบับย่อ:
บุตรเขยโง่เขลา วิญญาณกลับคืนมา ลุกขึ้นในวันหนึ่ง ไร้เทียมทานตลอดกาล

ฉบับโอ้อวด:
"ข้าไร้เทียมทาน พวกเจ้าทำตามสบาย" ————เย่เสวียน

ฉบับมีม:
ปีนั้น ข้าล้วงมือใส่กระเป๋า ไม่รู้จักคำว่าคู่ต่อสู้

บุตรเขยจักรพรรดิแห่งกาลเวลา

"หากไม่ใช่เพราะเห็นแก่พ่อและพี่ชายของเจ้า แค่คำพูดเช่นนี้ของเจ้า ข้าก็ฆ่าเจ้าได้ร้อยครั้งแล้ว" เย่เสวียนกวาดตามองหลีเสวี่ยแวบหนึ่ง ไม่พูดอะไรกับหญิงสาวไร้สมองคนนี้อีก แต่หันไปมองจักรพรรดิแทน


"ท่านคือจักรพรรดิแห่งราชอาณาจักรท้องฟ้าพิสดารใช่ไหม"


"ข้ามีเรื่องจะถาม"


เย่เสวียนเผชิญหน้ากับจักรพรรดิ ไม่มีท่าทีเกรงกลัวใดๆ มีเพียงความสงบนิ่ง พูดอย่างสุขุมว่า "เรื่องที่หวังซือฉีพูดว่า หากผู้ใดจากลัทธิอมตะหลวงย่างกรายเข้าราชอาณาจักรท้องฟ้าพิสดาร จะถือเป็นการท้าทายราชอาณาจักรของท่าน มีโทษถึงตาย นั่นเป็นคำสั่งของท่านหรือ?"


บทที่ 94 พ่อตาโจวจื่อหวง