ผีแก่

ฉบับปกติ:
ในวัย 11 ปี วิญญาณของเย่เสวียนได้ข้ามกาลเวลา กลับไปสู่ยุคแห่งตำนานเทพเจ้าอันไกลโพ้น กลายเป็นอสูรที่มีความเป็นนิรันดร์ ออกมาจากดินแดนเดิมแห่งการฝังจักรพรรดิ และส่งผลกระทบต่อยุคสมัยต่างๆ มากมาย แต่เบื้องหลังเย่เสวียนกลับมีมือที่มองไม่เห็นคอยควบคุมทุกสิ่ง เพื่อที่จะควบคุมชะตากรรมด้วยตัวเอง เย่เสวียนทุ่มเททุกอย่าง แต่ในขณะที่เขากำลังจะประสบความสำเร็จ กลับถูกศิษย์และภรรยาทรยศ ทำให้วิญญาณต้องหลับใหลไป 90,000 ปี

เมื่อเย่เสวียนตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองได้กลับเข้าสู่ร่างเดิม และกลายเป็นบุตรเขยของลัทธิอมตะหลวง ยิ่งไปกว่านั้นยังถูกผู้คนมองว่าเป็นคนโง่ เรื่องราวจึงเริ่มต้นขึ้นจากตรงนี้

พลังวิญญาณจักรพรรดิแห่งกาลเวลา กลับมาในค่ำคืนหนึ่ง

นับจากนี้ บุตรเขยจักรพรรดิรุ่นหนึ่งได้ลุกขึ้นมา เริ่มต้นตำนานเทพเจ้าผู้พิชิตกาลเวลา!

ฉบับย่อ:
บุตรเขยโง่เขลา วิญญาณกลับคืนมา ลุกขึ้นในวันหนึ่ง ไร้เทียมทานตลอดกาล

ฉบับโอ้อวด:
"ข้าไร้เทียมทาน พวกเจ้าทำตามสบาย" ————เย่เสวียน

ฉบับมีม:
ปีนั้น ข้าล้วงมือใส่กระเป๋า ไม่รู้จักคำว่าคู่ต่อสู้

บุตรเขยจักรพรรดิแห่งกาลเวลา

เจี่ยงเฟยลืมตาขึ้น มองถานชิงซานที่จากไปแล้วด้วยความงุนงง


อีกฝ่ายไม่ได้ทำร้ายเขา


นี่หมายความว่าอย่างไร


สีหน้าของเจี่ยงเฟยซับซ้อนอย่างยิ่ง


เขาพ่ายแพ้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว


แม้ว่าพลังของอีกฝ่ายจะเท่ากับเขา แต่วิญญาณแดนเทพมายาอ่อนกว่าถึงสองขั้น ในสถานการณ์เช่นนี้ เขายังคงพ่ายแพ้ ทำให้เขารู้สึกยอมรับได้ยาก


แต่หลังจากที่ไตร่ตรองอย่างละเอียดแล้ว เขากลับรู้สึกว่าการพ่ายแพ้นั้นเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล


บทที่ 142 ท้าประลองเย่เสวียน!