บทที่ 206 การลอบสังหารในราตรี

"อีกเจ็ดวันจะพากลับสำนัก" เย่เสวียนตัดสินใจแล้วก็หมุนตัวจากไปจากภูเขารกร้าง มุ่งหน้าไปยังลานฝึก

เย่เสวียนเดินไปในป่าเขาอย่างไม่รีบร้อน

ขณะเดินผ่านป่าทึบแห่งหนึ่ง เย่เสวียนก็หยุดฝีเท้าลงทันที มองไปข้างหน้าด้วยสีหน้าสงบนิ่ง พูดเรียบๆว่า "ออกมาเถอะ"

ในความมืดเบื้องหน้า ไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ ส่งเสียงออกมา

เย่เสวียนเห็นดังนั้น ก็หรี่ตาลงเล็กน้อย เท้าสั่นเบาๆ ก้อนหินข้างเท้าพุ่งออกไปในทันที แตกเป็นเศษหินนับไม่ถ้วน พุ่งออกไปราวกับลูกธนูทะลวงเมฆ