ผีแก่

ฉบับปกติ:
ในวัย 11 ปี วิญญาณของเย่เสวียนได้ข้ามกาลเวลา กลับไปสู่ยุคแห่งตำนานเทพเจ้าอันไกลโพ้น กลายเป็นอสูรที่มีความเป็นนิรันดร์ ออกมาจากดินแดนเดิมแห่งการฝังจักรพรรดิ และส่งผลกระทบต่อยุคสมัยต่างๆ มากมาย แต่เบื้องหลังเย่เสวียนกลับมีมือที่มองไม่เห็นคอยควบคุมทุกสิ่ง เพื่อที่จะควบคุมชะตากรรมด้วยตัวเอง เย่เสวียนทุ่มเททุกอย่าง แต่ในขณะที่เขากำลังจะประสบความสำเร็จ กลับถูกศิษย์และภรรยาทรยศ ทำให้วิญญาณต้องหลับใหลไป 90,000 ปี

เมื่อเย่เสวียนตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองได้กลับเข้าสู่ร่างเดิม และกลายเป็นบุตรเขยของลัทธิอมตะหลวง ยิ่งไปกว่านั้นยังถูกผู้คนมองว่าเป็นคนโง่ เรื่องราวจึงเริ่มต้นขึ้นจากตรงนี้

พลังวิญญาณจักรพรรดิแห่งกาลเวลา กลับมาในค่ำคืนหนึ่ง

นับจากนี้ บุตรเขยจักรพรรดิรุ่นหนึ่งได้ลุกขึ้นมา เริ่มต้นตำนานเทพเจ้าผู้พิชิตกาลเวลา!

ฉบับย่อ:
บุตรเขยโง่เขลา วิญญาณกลับคืนมา ลุกขึ้นในวันหนึ่ง ไร้เทียมทานตลอดกาล

ฉบับโอ้อวด:
"ข้าไร้เทียมทาน พวกเจ้าทำตามสบาย" ————เย่เสวียน

ฉบับมีม:
ปีนั้น ข้าล้วงมือใส่กระเป๋า ไม่รู้จักคำว่าคู่ต่อสู้

บุตรเขยจักรพรรดิแห่งกาลเวลา

ฝ่ามือของเย่เสวียนได้ทำลายร่างของบรรพชนแห่งอาณาจักรกู่หยุนจนสลายไปในทันที


ฝ่ามือนั้นห่อหุ้มด้วยน้ำหยางแท้และสายฟ้ากำมือ ซัดเข้าไปในร่างของบรรพชนแห่งอาณาจักรกู่หยุน ทำให้ร่างกายของเขาสลายไปอย่างสิ้นเชิง


หากเป็นยามปกติ ด้วยพลังของบรรพชนแห่งอาณาจักรกู่หยุนผู้นี้ น้ำหยางแท้ระดับสี่และสายฟ้ากำมือของเย่เสวียนคงยากที่จะทำร้ายเขาได้


แต่สถานการณ์ตอนนี้แตกต่างออกไป เพราะบรรพชนแห่งอาณาจักรกู่หยุนผู้นี้ถูกพลังแห่งฟ้า-ดินกดทับจนเละ การป้องกันทั้งหมดถูกทำลาย ดังนั้นน้ำหยางแท้และสายฟ้ากำมือจึงแสดงประสิทธิภาพได้อย่างสมบูรณ์


บทที่ 238 ข้า คือ จักรพรรดิเหมันต์อมตะ