บทที่ 325 ความจริง

"ขอโทษด้วย นี่ก็เป็นของฉัน"

เย่เสวียนยิ้มพลางชูคันธนูแห่งท้องฟ้าในมือ พูดกับเหล่ายอดคนแห่งท้องฟ้าจากดินแดนใต้ที่กำลังโกรธจัด

"พรวด..."

อวิ๋นเฉินหน้าตาดำมืด พลันพ่นเลือดออกมาคำใหญ่ ร่างกายโงนเงนจะล้ม

"พี่!" อวิ๋นถงสีหน้าเปลี่ยนไปทันที

โกรธจนกระอักเลือด น่าสงสารจริงๆ

เย่เสวียนอดส่ายหน้าไม่ได้ ก่อนจะค่อยๆ เดินจากไป

"ไม่คิดเลยว่าคันธนูแห่งท้องฟ้าจะอยู่ในสุสานเทียนหยวนแห่งนี้ การมาครั้งนี้ไม่เสียเปล่า" เย่เสวียนยิ้มน้อยๆ พลางพินิจพิจารณาธนูเทพในมือ