ผีแก่

ฉบับปกติ:
ในวัย 11 ปี วิญญาณของเย่เสวียนได้ข้ามกาลเวลา กลับไปสู่ยุคแห่งตำนานเทพเจ้าอันไกลโพ้น กลายเป็นอสูรที่มีความเป็นนิรันดร์ ออกมาจากดินแดนเดิมแห่งการฝังจักรพรรดิ และส่งผลกระทบต่อยุคสมัยต่างๆ มากมาย แต่เบื้องหลังเย่เสวียนกลับมีมือที่มองไม่เห็นคอยควบคุมทุกสิ่ง เพื่อที่จะควบคุมชะตากรรมด้วยตัวเอง เย่เสวียนทุ่มเททุกอย่าง แต่ในขณะที่เขากำลังจะประสบความสำเร็จ กลับถูกศิษย์และภรรยาทรยศ ทำให้วิญญาณต้องหลับใหลไป 90,000 ปี

เมื่อเย่เสวียนตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองได้กลับเข้าสู่ร่างเดิม และกลายเป็นบุตรเขยของลัทธิอมตะหลวง ยิ่งไปกว่านั้นยังถูกผู้คนมองว่าเป็นคนโง่ เรื่องราวจึงเริ่มต้นขึ้นจากตรงนี้

พลังวิญญาณจักรพรรดิแห่งกาลเวลา กลับมาในค่ำคืนหนึ่ง

นับจากนี้ บุตรเขยจักรพรรดิรุ่นหนึ่งได้ลุกขึ้นมา เริ่มต้นตำนานเทพเจ้าผู้พิชิตกาลเวลา!

ฉบับย่อ:
บุตรเขยโง่เขลา วิญญาณกลับคืนมา ลุกขึ้นในวันหนึ่ง ไร้เทียมทานตลอดกาล

ฉบับโอ้อวด:
"ข้าไร้เทียมทาน พวกเจ้าทำตามสบาย" ————เย่เสวียน

ฉบับมีม:
ปีนั้น ข้าล้วงมือใส่กระเป๋า ไม่รู้จักคำว่าคู่ต่อสู้

บุตรเขยจักรพรรดิแห่งกาลเวลา

"เพราะเห็นแก่ที่เราต่างมาจากเทียนชิงซานไห่ ข้าจะบอกอะไรพวกเจ้าสักอย่าง ถ้าอยากได้โชคลาภก็ออกไปจากที่นี่ซะ"


เย่เสวียนกล่าวเสียงนุ่ม


เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เซวียนหม่าซ่งจื่อทั้งสามคนต่างงงงัน พูดอย่างประหลาดใจว่า "โชคลาภไม่ได้อยู่ในสถานที่ต้องห้ามสุสานผีหรอกหรือ?"


เย่เสวียนส่ายหน้าเบาๆ พูดว่า "ในนั้นมีโอกาสตายมากกว่าเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์ ส่วนที่เหลือแค่รอดชีวิตเท่านั้น โอกาสได้โชคลาภยิ่งริบหรี่"


บทที่ 320: สถานที่ต้องห้ามสุสานผี