บทที่ 384 เป็นปีศาจ ไม่ใช่มนุษย์!

โครม!

ในชั่วขณะนั้น เจ้า จื้อชวน รู้สึกราวกับถูกตรึงอยู่กับที่ ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้

สายตาของเย่เสวียน ราวกับทะลุผ่านความว่างเปล่า สบตากับเจ้า จื้อชวน

แม้จะไม่ได้อยู่ในที่เดียวกัน แต่เจ้า จื้อชวนก็ยังรู้สึกถึงแรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัว จนแม้แต่การหายใจก็ยังรู้สึกยากลำบาก

โชคดีที่เย่เสวียนเพียงแค่กวาดตามองผ่านๆ แล้วก็กลับไปปล้นสมบัติของสำนักปีศาจสวรรค์ต่อ ราวกับไม่สนใจเขาเลย